Гансрал
Амьдралын хүрдийг эргүүлсээр
Арван долоон жил зүтгэлээ
Ааваас заяасан энэ биеэрээ
Арван долоон жил онож алдаж явлаа
Борооны дусал намуухнаар
Бодолд дарагдуулан дуслах шиг
Буурал мананд живсэн энэ өдрүүдэд
Би анх сэтгэлийн гансралд живж үзлээ
Эль хуль аниргүйн дунд орших
Эртний балгас мэт энэ байшинд
Элдвийг бодон эргэцүүлэн байхдаа
Эргэн бүхнийг дурсан саналаа
Хүүхэд үеийн наргиан тоглоом бүгд
Холын бүдэг од шиг сэтгэлд гялс хийх нь
Хорвоод ирсээр өдий хүртэл миний бие
Ховорхон жаргал, тачирхан зовлонд дасчээ
Ерөнхий боловсролын нэгдүгээр сургуульд
Ер нь би хөгжилтэй бас наргиантай сурагч байж
Тэгэхэд бас, хулан зээр шиг омоглон
Тэвхийсэн яриатай инээд алдсан зантай
Тэнүүн сэтгэлтэй гал дөл шиг…
Тэнгэр минь ! ёстой сурагч шиг сурагч байж дээ
Сурагч шиг сурагч байхдаа
Хүүхэд шиг хүүхэд байсан юм
Санасан бүхэн бүтнэ гэж
Хүний жаргаагүйгээр жаргах гэж
Орой болгон шоу хэсэн бүжиг бүжиж
Олон охидын онгон зүрхийг өшигчин
Аль сайхныг идэж өмсөж явахдаа
Амьдралыг яг түүн шигээ санаж явжээ
Гэтэл арван жил сураад өнгөрчээ
Гэр ахуйгаа захирах эрийн цээнд хүрчээ
Хээрийн галуу шиг хэсдэг цаг өнгөрчээ
Хорвоод өөрийн галаа асаах цаг иржээ
Амьдралд хүчээ үзэх ухаан хүрээгүйд бус
Айлын тулганаас галаа асаахгүй гэсэндээ
Борооны дусал намуухнаар
Бодолд дарагдуулан дуслах шиг
Буурал мананд живсэн энэ өдрүүдэд
Би анх сэтгэлийн гансралд живлээ
1999 он
No comments:
Post a Comment